நீயே பீ அள்ளு..

தீட்டென்பவனை
நாப்கின் கழற்றி
அவன் வாயில் அடி..
நினைவுக்கு வரட்டும்
அவன் பிறப்பு..

-பொளேரென்று செவியில் அடித்தாற்போல பாய்கின்றன வார்த்தைகள்.நெருப்பு பறக்கிறது.வாசிக்க ஆரம்பித்த கணத்திலேயே நம்மை ஆட்கொள்கிறது.அது 'கொஞ்சூண்டு..' என்ற தலைப்பிலான கவிதை தொகுதி.திண்டுக்கல் தமிழ்பித்தன்,தயா கவிசிற்பி என்னும் இருவர் சேர்ந்தது உருவாக்கியிருக்கும் புத்தகம்.(தலைப்பில் 'கொஞ்சூண்டு' என்ற வார்த்தைக்கும் மேலே சின்னதாக 2 என்று எழுதியிருப்பது நல்ல ரசணை).சிறிய கையடக்க நூல்.ஹைக்கூ வடிவத்தில் பெரும்பாலும் நிலா,வானம்,காதலி,நாய்குட்டி என்று்தான் எழுதப்பார்த்திருக்கிறோம்.இது முற்றிலும் வேறு தளம்.புத்தகமெங்கும் ரணம் பொங்கும் தலித்துகளின் வாழ்க்கை விரவிக்கிடக்கிறது.

செண்ட் பூசிய பணக்கார பிணம்..
துர்நாற்றமடிக்கிறது
எரிக்கையில்..

உறக்கம் பிடிக்கவில்லை..
கனவிலும்
பீ துடைப்பம்..

நாத்தம் குடல புரட்டுது..
சகிச்சுகிட்டு சுத்தப்படுத்தினோம்..
மறுபடியும் அவிய்ங்க பேல.

கருவறை நுழைய அனுமதியில்லை..
கையில ஆயுதமிருந்தும்,
நிராயுதபாணியாய் எங்கள் குலசாமிகள்..

-என்று ஏராளமான கொதிப்போடு சொல்லும் அவர், உச்சகட்டமாக சொல்கிறார் இப்படி.

இட ஒதுக்கீடு வேண்டாம்.
வா...வந்து
நீயே பீ அள்ளு..

-அதிர்ந்து நிமிர்கையில் இடஒதுக்கீடுபற்றி மேலும் அறைகிறார் இப்படி.

வேகாததை
புரட்டிபோடு..
வெந்தது மேலே வரட்டும்..

-இட ஒதுக்கீட்டின் நியாயங்களை இதைவிட எளிமையாக யாரும் சொல்லிவிட முடியாது.இப்படி அவரின் எல்லா கவிதைகளுமே நாட்டின் நடைமுறைக்குத் தேவையான அரசியலை முன்வைக்கின்றன.அழகியல் மட்டுமே கவிதைக்கான பாடுபொருள் இல்லை..நாட்டின் தேவை அதுவல்ல..இதை ஒவ்வொரு கவிதையிலும் உணர்த்துகிறார் தமிழ்பித்தன்.

ஒருமுறை பிய்ந்தது ஹை-ஹீல்ஸ்..
பின்னால் முட்டவில்லை,
ஆண்குறி..

நிலவல்ல, மலரல்ல,
நான் பெண்..
த்தூ...நீதான் ஆண்.

புலியை முரத்தால் அடித்தாள்..
சாதனையல்ல-அது
பெண் இயல்பு..

கள்ளிப்பாள் குடித்தும்
சிரித்தது குழந்தை..
அழுதாள் தாய்..

நீ இந்து.
நானுமா இந்து..?
வா கும்பிடுவோம் முனியப்பனை..

வாழ்கிறபோது நரகம்
செத்தபின் சொர்கம்
செருப்பால் அடி கற்பிக்கிறவனை..

பிறப்பு ஒரு முறைதான்
ஏன் சுமந்தாய் சிலுவையை
கழற்றி அடிக்காமல்..

சூழ்ச்சி சண்டை
பாபருக்கும்-ராமருக்கும்
எங்கள் மண்ணை பிடிக்க..

மரத்தினால்
நிழல்,மழை,கூடு-ஒரு
கோடறி..

நாயை விடு..
பூனையிடம் கற்றுக்கொள்..
தேவை விசுவாசமல்ல;எதிர்ப்பு

நிழல் மறு
வெயில் காண்பி
வியர்வையை அறிமுகம் செய்..

மொத பார்வ..
பயங்காட்டுது
கடல்..

தெரியாமல் மிதித்தேன்
மிதித்ததும் கடித்தது
எறும்பு

கொஞ்சூண்டு மழை
துளிர்த்துகிடுச்சு
முள்ளுசெடி..

பன்றி பீ திண்ணும்.
முடிவுக்கு வராதே..
காய்கறி கொடுத்துப் பார்.

சுமைக்குள் உடல்
உயரத்தில் ஏறுகிறது
நத்தை..

பசியால் செத்த பிணம்
கல்லறை மீது
படையல்..
-மேலுள்ளவை எல்லாம் தமிழ்பித்தனின் கவிதைகள்.அவரோடு இணைந்து எழுதியிருக்கும் தயா கவிசிற்பியும் ஒன்றும் சளைத்தவரில்லை.அவரது கவிதைகளில் சில...

புனிதநூல்.
பக்கங்கள் புரட்டுகின்றன
எச்சில் விரல்கள்.

நாத்து நடாத
கதிர் அறுக்காத சாமிக்குப் பேரு
அன்னலட்சுமி..

பீ கூடையில்
சோத்துசட்டி..
விஞ்ஞானம் வளர்கிறதாம்..த்தூ...மசுரு..

-இந்த புத்தகத்தை படித்து பல நண்பர்களிடம் சொல்லி கொண்டிருந்த வேளையில் சமீபத்தில ஒருநாள் திண்டுக்கல் செல்லும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.தமிழ்பித்தனைப் பார்க்கப்போனேன்.'அவர்லேடி' பள்ளிகூடம் அருகில் தூரிகா என்ற பெயரில் ஓலைகுடிசையில் ஓவியம் வரைந்துகொண்டிருக்கிறார்.கருப்பு நிறமும்,வெள்ளந்திப் பேச்சுமாக தமிழனுக்குரிய அடையாளங்கள் அனைத்தோடும் இருந்தார்.ஒரு டீயை குடித்துக்கொண்டே பேசினால், அவருக்குள் இருக்கும் ஆதங்கங்கள் அனைத்தும் வார்த்தைகளில் வெளிப்படுகின்றன.

"நெறைய மாறனும் தோழர்..இந்த புத்தகத்தை வெளியிடும்போது ஏகப்பட்ட பிரச்னைகள் வந்துச்சு.இருந்தாலும் சமாளிச்சு வெளியிட்டோம்.."என்று அவர் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே,"அது என்ன திண்டுக்கல் தமிழ்பித்தன்..?" என கேட்டேன்.அதற்காகவே காத்திருந்ததுபோல,"அது கொஞ்சம் அவசரப்பட்டு வச்சுகிட்ட பேர் தோழர்..அந்த பேருனால பலபேரு என் கவிதையை படிக்காமலேயே போயிடுறாங்க..ஒரு மாதிரியான மனத்தடை ஏற்பட்டுடுது..இப்ப 'முனி'ன்னு பேரை மாத்திட்டேன்.."என்றார்.புத்தகத்தின் பக்கங்களில் கவிதைக்குப் பொருத்தமாக வரையப்பட்டிருக்கும் ஓவியங்களும் இவர் வரைந்ததுதான்..சமூகத்தின் எண்ண ஓட்டத்தில் மாற்றத்தை எதிர்பார்த்து அல்லது மாற்றத்தை உண்டாக்கும் நோக்கோடு எழுதிக்கொண்டிருக்கும் இவரிடம் பேசவும்,புத்தகம் வாங்கவும் 9865994424 என்ற எண்ணில் தொடர்பு கொள்ளலாம்.