பாரதி தம்பி

ம கிழ்ச்சியுடன் வணக்கம் சொல்ல முடியாத காவிரி கரையின் விவசாயி எழுதுகிறேன். இருந்தாலும் ஒரு மரியாதைக்காக சொல்கிறேன், வணக்கம். ஆம், நாங்கள் எளிய மனிதர்கள்தான். விதைப்பும், அறுவடையும் தவிர மற்ற அனைத்தும் எங்களுக்கு இரண்டாம் பட்சம்தான். வெண்ணாற்றங்கரையில் இருந்து பிரிந்து செல்லும் கல்யாண ஓடை கிளை வாய்க்காலின் பாலக்கட்டையின் மீது அமர்ந்து, காலை தினத்தந்தியில் மேட்டூர் அணை நீர்மட்டம் பார்க்கும் பழக்கம் இன்னமும் எங்களிடம் இருந்து விடைபெற்றுவிடவில்லை. அந்த நம்பிக்கைக் கீற்று ஏதோ ஒரு ஓரத்தில் ஒட்டியிருக்கிறது. ஆனால், அது உங்களைப் போன்ற ஆட்சியாளர்கள் விதைத்த நம்பிக்கை இல்லை... அது காவிரி மீதான எங்களின் பல்லாயிரம் ஆண்டுகால மரபுரிமையின் மிச்சம். ‘நடந்தாய் வாழி காவேரி’ என இளங்கோவடிகள் எழுதியதை இலக்கியத்தின் மிகைப்பொய் என நீங்கள் புறக்கணித்துவிடக்கூடும். ஆனால், ‘காவிரி தீரத்தில் 11,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே திட்டமிடப்பட்ட விவசாய முறை இருந்தது’ என அதிகாரப்பூர்வ ஆய்வுகள் சொல்கின்றன. 11,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காவிரி நடுவர் மன்றம் இல்லை, தீர்ப்பாயம் இல்லை, உச்சநீதிமன்றம் இல்லை, ஏன், இந்தியா என